Somnambul

Qyteti ishte I tronditur !Mbi bordurat e tarracave të apartamenteve kalëronte një hije njeriu.Ishte njeri qëecte me hapin e nje kali,ecte me trok parade.Ishte I frikshëm dhe qesharak,ishte I kobshëm dhe paranojak ,ishte lajmëkeq dhe nuk ishte asgjë !Mbase ai ishte stampa e natës e vetëvrasësit që ende nuk kishte vendosur kur do ta linte këtë botë!Nuk mund të ishte!
Vetevrasësit kanë nevojë për pak bujë dhe kjo nuk mund të vijë natën.Le të ishte c’të ishte dhe mirëse kishte ardhur!Qyteti po përgjumej nga një monotoni e gjatë vrasjesh ,grabitjesh dhe rrëmbimesh.Kërkonte dicka më shumë dhe ai atje mbi ato bordure ishte dicka më shumë…..