Përmbysja e botës

Djali bonjak mësonte natën nën feksin e një kandili prej teneqevje. Paraditeve, atje me delet kur shkonte, nuk i ndante librat. Sa herë pat bërë zarare në ararat e mbjella, por asnjëherë gjyshi nuk i bërtiti. Në pushimet e verës shkonte gjithmonë në fshat. Nisej gjithë mall dhe kthehej gjithë maraz. Nuk gjente njeri të gjirit të vet. Edhe xhaxhai i mbetur gjallë pati ikur. Vatani i tyre ishte mbuluar prej ferrave. Kështu deri ditën që mbaroi filloren. Ajo ditë ju bë dita e gëzimit të vetëm në jetë, ishte bërë i ditur.